Andrzej na rowerze

W końcu zrobiło się ciepło. Jazda w deszczu, chłodzie i wietrze mnie trochę rozłożyła, ale wracam do zdrowia. Dzisiaj postanowiłem poszukać kwitnących drzew prunus mume, znanych jako ume w Japonii albo morela japońska w Polsce. Rok temu polowałem na nie w regionie Kansai. Dwa lata temu nie miałem takiego szczęścia. Dzisiaj chciałem spróbować w Sendai, chociaż już podejrzewałem, że było po sezonie.
Ruszyłem do centrum, aby dostać się do parku Tsutsujigaoka-kōen. Zaskoczyło mnie, że wszystko było przygotowane do hanami, czyli okresu podziwiania kwitnienia wiśni. Kilka drzew wiśni już zaczęło kwitnąć. Moje nadzieje na zobaczenie kwitnących morel japońskich malały. Poszedłem jednak do pobliskiego chramu Tsutsujigaoka Tenman-gū, o którym prawie 2 tygodnie temu pisano w mediach, że zakwitło tam 30 białych i różowych drzew ume. Na miejscu zaskakująco zastałem kilka z tych drzew z wciąż rozwiniętymi kwiatami. Sukces!
Poszwendałem się po parku i pojechałem dalej. Chciałem pojechać nad rzekę, a po drodze przypomniałem sobie o jednym drzewie, które dokładnie rok temu odwiedziłem podczas jednej z poprzednich wizyt w Sendai. Choć otoczenie lekko się zmieniło (prace drogowe tuż przy wspomnianym miejscu), to rozwinięte kwiaty wiśni przyciągały wielu ludzi.
Zaczął kończyć mi się czas, więc szybko dokończyłem plan jazdy do rzeki Hirose-gawa, ale zabłądziłem nad nią. Przypadkiem trafiłem pod park Nishi-kōen, który jest kolejnym miejscem, w którym mieszkańcy Sendai spędzają hanami. Tam jednak nie spostrzegłem żadnego kwitnącego drzewa. Ruszyłem do centrum, aby powrócić do domu.