Jazda na południe zabrała mi strasznie dużo czasu. Wiatr z południowego-wschodu mógł wtrącić swoje trzy grosze. Zatrzymał mnie też chram Takekoma-jinja, obok którego przejeżdżałem tyle razy, a nigdy nie wszedłem do środka. Dzisiaj w końcu to zrobiłem i okazał się dużo rozleglejszy niż można było sądzić po widoku z ulicy.
Dotarłem do rzeki Abukuma-gawa, skąd miałem idealną trasę biegnącą po wałach. Zero skrzyżowań, brak podjazdów. Już po drodze minąłem kilka drzew wiśni, a na horyzoncie można było dostrzec kilka tysięcy innych białych i różowych koron drzew.
Znalazłem się w miasteczku Shibata, gdzie zaczynała się właściwa trasa spacerowa przez tunele kwitnących wiśni. Oczywiście było tłoczno, zakaz jazdy rowerem. Przespacerowałem się kilkaset metrów i zdecydowałem wracać. Nie dotarłem do celu, który w sumie i tak nie różnił się wiele od tego, co zobaczyłem od czasu wejścia na teren spacerowy. Przedostałem się na drugą stronę rzeki, aby spokojniejszymi ścieżkami dostać się z powrotem na wschód. Było bardziej pod wiatr, ale w końcu, gdy skierowałem się na północ, droga była lekka i przyjemna. Niebo – w porównaniu z porankiem.
Powróciłem do Sendai, gdzie byłem umówiony ze znajomymi. Stąd również moja szybka decyzja o odwrocie, ale jak już wspomniałem – wiele nie straciłem. To już moja trzecia wizyta w tamtym miejscu. Pierwszy raz 2 lata temu.
Do kolekcji dorzucam kilka zdjęć z wczorajszego hanami w Sendai.
