Andrzej na rowerze

Wiało dzisiaj mocno, ale do wieczora zdążyło osłabnąć. Do tego było przyjemnie chłodno. Ania namówiła mnie na wspólną jazdę po trasie pod nazwą „Szutry premium”. Ona z sakwami, bo trenuje przed swoją wyprawą do Francji, ja na lekko, ale też trenuję przed swoją wyprawą urodzinową. Tym razem chcę zobaczyć Szkocję. Mam nadzieję, że wszystko pójdzie zgodnie z planem.
Szutrów było mało, ale po leśnych drogach dobrze się jechało. Mało piachu, choć blachosmrody zostawiające tumany kurzu się zdarzyły. Ucięliśmy trasę, bo zbliżał się wieczór. Temperatura wtedy spadła do 13 °C.
Moja wczorajsza radość była przedwczesna. Skrzypienie po kilku kilometrach powróciło, więc prawdopodobnie nie był to szybkozamykacz, ale teraz jestem pewien, że odgłos dochodzi z okolic tylnego koła. Gdybym tylko mógł znaleźć hak, aby przekonwertować ramę na thru-axle. Mógłbym pozbyć się problemów z łożyskami piasty, ocierającym hamulcem i, być może, nieszczęsnym skrzypieniem.

Nie wiedziałem, dokąd dzisiaj pojechać, więc pojechałem do centrum. Temperatura jest nadal znośna.
Po powrocie podłubałem trochę przy gravelu i chyba znalazłem źródło skrzypienia. Nasmarowałem szybkozamykacz w tylnym kole i wydaje się, że jest cisza. Najchętniej przekonwertowałbym go na thru-axle, ale w internetowym śmietniku jeszcze nie trafiłem na części zamienne.

Było przyjemnie chłodno z dużym zachmurzeniem. Przejechałem się tylko po mieście, po standardowych lokalizacjach. Miałem szczęście do turystycznych tramwajów.

Wyszedłem jeszcze raz wieczorem, żeby przejechać się po mieście w towarzystwie Sylwii. Było mniej chmur i bardziej słonecznie.

Chodził mi po głowie Buk, więc ruszyłem do niego, omijając główne drogi. Mimo słonecznego dnia nie było zbyt gorąco. Wpadłem na kilka nieplanowanych polnych dróg, więc wyszło trochę kolarstwo terenowe. Do Modrza przeszkadzał południowy wiatr. Do Mosiny już nie. Dalej standardowo do Poznania. W Luboniu złapałem kapcia. Założyłem osiemnastą łatkę na przednią dętkę i pokręciłem się trochę dłużej po okolicy, żeby wyszła stówka.

Wyszedłem wieczorem, tym razem standardowa przejażdżka po Poznaniu. Było przyjemnie chłodno. Promienie wieczornego słońca przyjemnie oświetlały miasto.

Ile można jeździć po mieście? Wyskoczyłem pojeździć gdzieś pod Poznaniem. Było wciąż przyjemnie chłodno, ale niebo się chmurzyło. Prognoza nie wyglądała groźnie. Przejechałem się w poszukiwaniu maków. W połowie zaczęło kropić. Uciekłem przed chmurą. Tylko wszedłem do domu i rozpadało się.

Nadal było przyjemnie chłodno. Ruszyłem do centrum, żeby przejechać się po moich standardowych lokalizacjach.

Było przyjemnie chłodno. Ruszyłem standardowo do centrum z paroma urozmaiceniami.

Prognoza pogody nie wyglądała najgorzej. Wybrałem się do Wielkopolskiego Parku Narodowego, jadąc i spacerując po kilku szlakach. Odwiedziłem też Osową Górę, gdzie grozić zaczęły ciemne chmury. W towarzystwie deszczu dojechałem do Puszczykowa, gdzie schronienie znalazłem na stacji kolejowej. Pół godziny później było po wszystkim. Wróciłem do domu po kałużach, omijając Nadwarciański Szlak Rowerowy, który miałem w planach.