Hamulce po naprawie były jak żyleta. Gdyby nie ciężki bagaż, mógłbym przelecieć przez kierownicę, bo tak delikatne zrobiły się. Tylko coś stukało i nie mogłem dojść przyczyny.
Wjechałem na szlak Wiślanej Trasy Rowerowej, który ciągnie się od Wisły do Gdańska po różnej jakości drogach. Kawałek był asfaltowy, ale potem zrobił się terenowy. Po deszczu zostało dużo błota, ale i kamienie tkwiące w glebie zniechęcały do jazdy.
Dojechałem po szlaku tylko do Skoczowa, bo dalej chciałem ruszyć na Cieszyn. Trochę się jednak wkopałem, bo droga była niesamowicie pagórkowata. Byłoby łatwiej, gdybym dojechał tam prosto z Ustronia.
Pojeździłem trochę po Cieszynie i przeskoczyłem na czeską stronę. Tam odkryłem przyczynę stukania i popędziłem do jedynego serwisu po poradę zanim zamknęliby. Poprzedni mechanik zdemontował hamulce, żeby nie zachlapać niczego olejem podczas odpowietrzania. Niestety zamontował hamulce za blisko osi i zaczęły zawadzać o szprychy. Myślałem, że mógłbym sam to poprawić, ale taka zmiana wymagała wyrównania ciśnienia. Mimo godziny zamknięcia serwisu, drugi mechanik pomógł mi i przesunął hamulec na swoje miejsce.
Pojechałem jeszcze obejrzeć rynek w Czeskim Cieszynie, bo nie zdążyłem z tego wszystkiego. Polska strona bardziej mi się podobała. Wróciłem, żeby rozejrzeć się za kempingiem, bo nie mogłem złapać sygnału. Było późno, więc nie szukałem daleko. Znalazłem w miejscowości nazywającej się jak rzeka przepływająca przez Cieszyn – w Olzie. Postanowiłem skrócić sobie drogę, jadąc przez Czechy.
Czeskie drogi były takie wygodne. Przynajmniej miałem szczęście do takich. Wjechałem nawet na szlak rowerowy nr 10, który biegł niemal do mojego celu. Nie miałem jednak mapy i zaplanowałem wrócić do Polski w Karwinie. Zanim tak się stało, złapała mnie ulewa, którą przeczekałem pod wiatą autobusową. Ulewy w tych okolicach są bardzo schematyczne: ostrzegawcze krople z nieba, gwałtowna ulewa i potem drobny deszcz przez kilkanaście minut. Szkoda, że zostaje tyle kałuż.
Droga w Polsce dłużyła się. Do tego pojawiło się parę podjazdów. Przynajmniej mogłem coś zjeść, bo nie miałem koron, żeby się gdzieś tam zatrzymać.
Już z daleka słyszałem mój kemping. Myślałem, że to chwilowe, ale ktoś wpadł na debilny pomysł urządzania dyskoteki na kempingu. Drugi najgorszy nocleg tej wyprawy (zaraz po ślimakowisku w Krakowie).
