Na początek dnia musiałem wypełnić odrobinę papierowej roboty związanej z przeprowadzką, bo wkrótce opuszczam Sendai. Zadziwiająco szybko dotarłem do urzędu dzielnicowego. Załatwienie wszystkiego poszło nieco sprawniej niż ostatnio. Potem pojechałem szukać sakury (japońskich drzew wiśni). Wypatrzyłem wcześniej park o wymownej nazwie Sakuragaoka. Na miejscu ujrzałem mnóstwo ukwieconych drzew oraz pełno ludzi. Najbardziej podobały mi się czerwone lampiony rozwieszone pomiędzy koronami drzew, więc obfotografowałem je najobficiej.
Po tych zbiorach zdjęć do albumu zjadłem okonomiyaki kupione na straganie. Kuchnia japońska jest przepyszna i czasem ciężko jest przejść obojętnie obok tych wszystkich smakołyków. Po drugiej stronie drogi znajduje się park Nishi. Już mniej bogaty w drzewa wiśni, więc nie spędziłem w nim dużo czasu. „Przespacerowałem” się kawałek po mieście i ruszyłem do parku Tsutsujigaoka, pod którym umówiłem się z Aki na wspólny piknik. Wziąłem z tamtejszego straganu takoyaki (najbardziej znane w Osace, ale dostępne chyba w całym kraju). Są to kawałki ośmiornicy w cieście uformowanym w kulki. Wciąż nie wiem, która japońska potrawa jest moją ulubioną. Naprawdę ciężki wybór.
Po pikniku byłem jeszcze zaproszony na kolację, więc ja na rowerze, a Aki metrem udaliśmy się do jej domu. Trochę pobłądziłem, ale niespodziewanie dotarłem do skrzyżowania, przy którym mieszkam, więc potem miałem już tylko drogę prosto na północ. Dotarłem na kwadrans przed metrem, więc wygląda na to, że lekki rower jest dużo lepszy, a do tego tańszy niż poruszanie się komunikacją miejską.
