Andrzej na rowerze

Niebo spowiły ciemne chmury. Myślałem, że lunie, ale nie. Chmura przeszła, więc wyszedłem na przejażdżkę przed siebie. Najpierw myślałem o Swarzędzu, ale tak się rozpędziłem, że dojechałem do Mosiny. Tam wymyśliłem, by pojechać kawałek na południe i wrócić przez Rogalinek, ale ostatecznie ruszyłem do Stęszewa. Wiało trochę w twarz. Reszta trasy po dawnej krajówce.
Zgubiłem kolejny raz jedną ze śrub mocującą blat do korby. Chyba nie użyłem kleju do gwintów. Do tego czuję lekki chrobot w łożyskach suportu. Oby wytrzymał jeszcze ten sezon.

Znów zrobiło się ciepło, może nawet za bardzo. Wyszedłem przed wieczorem. Pojechałem bez celu pod miasto. Pokręciłem się po okolicy, gubiąc się na dawno niewidzianych drogach.

Znów wyszedłem bez celu. Zrobiło się cieplej. Pojechałem odrobinę po własnym śladzie z przedwczoraj. Kwiaty akacji ładnie pachną.

Wyszedłem po południu. Pojechałem na Kiekrz, potem Morasko, by złapać wisterię i wróciłem do domu.

Sylwia zaproponowała wizytę w Arboretum w Kórniku, gdzie kwitną magnolie. Biegacze zablokowali Poznań, więc musiałem pojechać na miejsce spotkania po drogach gruntowych. Potem pojechaliśmy po Rafała i we trójkę dostaliśmy się do Kórnika, do arboretum. Tam zaskoczyła nas masa ludzi, a liczba magnolii trochę zawiodła. Wyobrażałem sobie wiele drzew rosnących obok siebie, ale i tak dobrze spędziliśmy czas. Powrót przez Puszczykowo. Wiatr dzisiaj trochę poprzeszkadzał, ale przynajmniej nie było gorąco. Na koniec chwilę pokropiło.

Wróciłem z krótkiej, nierowerowej wizyty w Płocku, gdzie odwiedziłem muzeum etnograficzne mające w swojej kolekcji skarby buddyjskiej Azji, w tym drzeworyt „Wielka fala w Kanagawie” Hokusaia. Tak poza tym jest tam wystawa prezentująca symbole ludowe z różnych zakątków Mazowsza. Już rozważam powrót do Łowicza.
Dzisiaj było ciut cieplej niż w weekend, ale nadal wietrznie. Przejechałem się po mieście, by zobaczyć, w jakim stanie są kwiaty wiśni.

Było może nawet za ciepło, ale za to niemiłosiernie wiało. Pojechałem pod miasto w poszukiwaniu sadów. Pod Poznaniem było chłodniej, mniej kwieciście, a sady wciąż bez pąków. W Swarzędzu chyba pierwszy raz odwiedziłem Rynek, przejechałem się wzdłuż jeziora i przed zmrokiem wróciłem do domu.

Było ciepło. Dzień miałem inaczej zaplanowany, więc na rower wyskoczyłem dopiero wieczorem. Udało mi się jeszcze złapać wiśnie pod zamkiem. Zahaczyłem o parę miejsc i po zmroku wróciłem do domu. Tak przyjemnie jest mijać drzewa niosące po okolicy zapach kwiatów.

Pojechałem najpierw rzucić okiem na śliwę rosnącą przy drodze, po której często podróżuję. Również rozkwitła. Potem ruszyłem do Mielna. Wiatr mocno utrudniał jazdę, ale droga była w dużej mierze osłonięta, więc nie było najgorzej. Powrót też wśród drzew zanim zapadł zmrok. Od niedzieli będzie więcej światła do jazdy.

Miałem jechać pod Poznań, ale z ciekawości chciałem zahaczyć o drzewa wiśni, by sprawdzić, jak się mają. Okazało się, że pojawiły się pierwsze kwiaty. Zmieniłem plany i pokręciłem się po mieście, odkrywając kolejne ukwiecone drzewa. W końcu. Pora zabierać ze sobą aparat.