Ostatnia noc w namiocie była najmniej przyjemna. Przyszło okropne ochłodzenie i momentami telepałem się z zimna. Dopiero nad ranem mogłem się wyspać, gdy temperatura się podniosła, ale ostatecznie obudziło mnie słońce, które tę temperaturę podniosło aż zanadto.
Ruszyłem leniwie, kupując w pobliskim sklepie cebularz (specjał z Lubelszczyzny) i parę czereśni, bo niczego lepszego do jedzenia nie mieli. Drogi były czasem lepsze, czasem gorsze, ale zawsze asfaltowe (ewentualnie kostka na drogach dla rowerów).
Przejechałem przez Sobibór i nie poznałem tego miejsca. Postawili jakiegoś klocka, zabrali wszystkie znaki i weź się domyśl, że to miejsce pamięci. Kiedyś nawet był tam pomnik, tablice informacyjne, a teraz? Bez sensu.
Wyjechałem z lasów i z nieba zaczął się lać upał. Czasem pojawiały się silniejsze podmuchy wiatru, które dawały odrobinę ochłody, jednocześnie spowalniając mnie, więc jechałem mozolnie. Tuż przed Chełmem nadeszły ciemne chmury. Mój wczorajszy pomysł, aby przejechać dodatkowe kilometry był związany z zapowiadanym na popołudnie deszczem. Jakoś nie paliłem się do tego, żeby zmoknąć.
Koniec. Zjechałem ze szlaku, aby dostać się do domu. Na ostatnich kilometrach chwilę pokropiło, ale tyle, co nic. Prognoza się nie sprawdziła. Dotarłem do domu i mogłem odpocząć po dwóch tygodniach jazdy. Przejechałem niemal 1600 km, z czego ponad 1200 km od wjazdu na szlak Green Velo. Niektóre miejsca były piękne i ciekawe, niektóre irytujące przez zniszczone drogi albo lejący się z nieba żar. Trasa raczej na wiosnę bądź jesień, ale dla tych z dobrymi rowerami i o mocnych nerwach. Ewentualnie można wybrać sobie kilka ciekawszych miejsc na szlaku i zwiedzać okolice. Ja ledwo wytrwałem połowę, ale potrzebuję się zresetować i pewnie dam szansę południowej części.
