Droga była mało ciekawa. Zrobiłem kilka przypadkowych zdjęć zanim dotarłem do miasteczka Watari, a właściwie do jego granicy, którą wyznacza rzeka Abukuma-gawa. Nad tą rzeką znajduje się niewielkie pole wypełnione żółtymi (a jakby inaczej) słonecznikami. Nie byłem sam, skoro reklama pojawiła się aż w lokalnej telewizji. Niestety znalazłem się tam ciut za późno i kwiaty były słabo oświetlone, ale może to dodało im uroku. Zrobiłem kilka selfie, kilka normalnych zdjęć i tyle atrakcji na dzisiaj.
Do domu chciałem wrócić jakąś inną drogą. Wpierw musiałem dostać się na drugą stronę rzeki, co zrobiłem, jadąc do innego mostu niż wcześniej. Potem trochę wałami rzecznymi, trochę drogami osiedlowymi (na jednej zaczepił mnie Japończyk, który mi pomógł przedostać się pod torami), drogami bez skrzyżowań i ze skrzyżowaniami, na których trzeba swoje odczekać na zielone, aż znalazłem się w centrum Sendai, skąd miałem już prosto do celu (nie to, co pierwszego dnia w tym mieście).
