Na urodzinach bawiłem się bardzo dobrze, choć stanowczo za późno położyłem się spać. Dodatkowo słońce obudziło mnie wczesnym rankiem, a telefony współbiesiadników nie pozwoliły więcej zasnąć (pomyśleć, że to górska chatka bez dostępu do prądu). Tej nocy było chyba nawet cieplej niż zeszłego roku, a może to długie przebywanie przy kominku tak mnie rozgrzało? W każdym razie przetestowałem mój śpiwór, który kupiłem przed zeszłoroczną majówką (komfort 5 °C). Podejrzewam jednak, że tamto ciepłe schronienie nie było najlepszym miejscem na takie testy.
Po południu, gdy chata została uporządkowana i wszyscy się rozeszli w swoje strony, ruszyłem z Jarkiem do Legnicy, bo jako jedyni pozostaliśmy z rowerami (był jeszcze mors, ale on uciekł wcześniej po uporaniu się z kapciem). Tempo z początku mnie się podobało, bo było wysokie, ale jechaliśmy z górki. Dopiero w połowie zacząłem odczuwać zmęczenie, zwłaszcza że miałem ze sobą dodatkowy ciężar w postaci sakw. Gdy mijaliśmy znak „Legnica”, Jarek zapytał mnie, czy poczułem sentyment do tego miasta. Spędziłem w nim co prawda prawie 5 lat, ale patrząc na moje podróże po Polsce, to chyba przestałem przywiązywać się do miejsc. Szybko przywiązuję się do ludzi, ale jeżeli chodzi o miejsca, to potrafiłbym mieszkać... w każdych górach.
Zanim się rozeszliśmy, Jarek zaproponował pomoc w przypilnowaniu roweru, dzięki czemu kupiłem bilet na pociąg oraz zrobiłem zakupy, mając jeszcze duży zapas czasowy. Ciężko się rozstaje, więc mam nadzieję, że szybko powrócę na południe. Najgorsza jest ta tęsknota za górami.
