Wyjątkowo zabrałem ze sobą tylko jedną sakwę, bo nie chciałem plecaka, a do pasa nie zmieściłaby się kurtka. W Krakowie 21°C, za miastem już tylko 18. Silny wiatr, jednak słonecznie. Z początku wykręciłem ładną średnią, ale gdy zaczęły się podjazdy, to i tempo spadało. Za to po wjechaniu na pierwsze wzgórze – w Zborczycach – mogłem się napawać niesamowitymi widokami. Myślałem, że po wizycie w Tatrach takie panoramy przestaną mnie urzekać, ale jednak tak się nie stało.
Od Chrostowej zacząłem jechać doliną Stradomki. Ładna dolinka, tylko jej wzniesienia zasłaniały słońce i było bardzo chłodno. Dopiero w Trzcianie się poprawiło.
Kolejny podjazd, dłuższy – do Leszczyny, i kolejne widoki na Beskid Wyspowy. Pięknie to wygląda. Szkoda, że mam tak daleko do tych miejsc i po pracy trzeba spędzić przynajmniej 2 godziny na dojeździe, co przy coraz krótszym dniu jest problematyczne.
Szybki zjazd stromą drogą i kolejna dolina. Następny – i ostatni – podjazd za Zawadą. Mniej stromy, ale widoki najpiękniejsze. Chyba dlatego, że było po zmroku i całe to piękno czerwonego nieba, świateł ulicznych latarni i zieleni krajobrazu nadawały uroku tamtemu wzgórzu.
Zaplanowałem, aby podczas drogi powrotnej przejechać przez Chełm w powiecie bocheńskim. Czwarta miejscowość o tej nazwie. Przez wieś przebiega szlak Via Regia Antiqua i spróbuję go przebyć, ponieważ prowadzi z Bochni do Chełma.
Została mi jeszcze długa droga powrotna. Ponieważ nie chciałem jechać Wielicką, przy której dobrych chodników jest jak na lekarstwo, a co dopiero mówić o drodze dla rowerów. Pojechałem ulicą bardziej na północ od Wielickiej, przy której już jest droga rowerowa, choć tutejsze krawężniki projektował ktoś nienormalny.
Chciałem przejechać aż do Ronda Mogilskiego, jednak zmieniłem zdanie i wybrałem krótszą drogę. Pomyślałem, żeby przejechać przez Kazimierz, ale zamyśliłem się i zjechałem na bulwary wiślane. Ominąłem Rynek, żeby nie robić niepotrzebnego slalomu.
