Chodził mi po głowie Buk, więc ruszyłem do niego, omijając główne drogi. Mimo słonecznego dnia nie było zbyt gorąco. Wpadłem na kilka nieplanowanych polnych dróg, więc wyszło trochę kolarstwo terenowe. Do Modrza przeszkadzał południowy wiatr. Do Mosiny już nie. Dalej standardowo do Poznania. W Luboniu złapałem kapcia. Założyłem osiemnastą łatkę na przednią dętkę i pokręciłem się trochę dłużej po okolicy, żeby wyszła stówka.
Komentarze (8)
jotwu, lubię jeździć po szlakach położonych na nasypach dawnych linii kolejowych i trochę ich już pokonałem, więc mam jakąś wprawę w ich rozpoznawaniu :) Kolzwer205, nowe opony już czekają na założenie, ale moja proekologiczna strona uważa, że obecne opony – mimo tych kilku dziurek przepuszczających odłamki szkła – będą sprawować się jeszcze długo :)
Moje uznanie nie tylko za tę konkretną setkę ale za całokształt Twojej pasji rowerowej .Do wpisania komentarza jednak skłonił mnie fakt, że mimo, że nie pochodzisz z okolic Szczecina zauważyłeś, że ścieżka rowerowa spod Będargowa to trasa dawnej kolejki wąskotorowej, oczywiście z czasów niemieckich.
Marecki, Buk jest tylko jeden ;) Jezioro Strykowskie jest jeszcze dłuższe. Szkoda, że nie ma na nim żadnej przeprawy. Trollking, ja myślę, że zabudowa i zadrzewienie jednak dałyby odrobinę wytchnienia w przeciwieństwie do polnych dróg :)
Rower towarzyszył mi od małego. Przez wiele lat jeździłem na Romecie. W 2012 kupiłem Treka, który na poważnie wciągnął mnie w turystykę rowerową. Przejechałem na nim Islandię i Koreę. Kolejnym połykaczem kilometrów stała się kolarzówka GT, która w duecie z trzecim kołem towarzyszyła mi podczas wyprawy wokół Japonii i Tajwanu. Szukając nowego partnera wyprawowego w trudnych czasach, trafiłem na gravel podrzędnej marki. Mimo to prowadził mnie ku przygodzie po Norwegii i Szkocji. Do tego lubię utrwalać na fotografii ładne rzeczy i widoki.
andale
