Przespacerowałem się wokół zamku i ruszyłem do chramu usytuowanego na zboczu góry. Zostawiłem rower na czymś, co wyglądało na parking i zacząłem wspinaczkę po kilkuset stopniach. Było mało pielgrzymów, jak na tak potężny kompleks. Na szczycie znajdowała się ścieżka między dwiema skałami. Legenda głosi, że podczas przejścia czyste serce zostanie uleczone z wszelkich chorób, a marzenia się urzeczywistnią. Plugawe serce zaś zostanie zmiażdżone. Ja chyba wszedłem od tyłu, bo nie poczułem żadnej odmiany, a i nic mi się nie stało.
Trafiłem na mnóstwo interesujących miejsc w okolicy, ale niestety gonił mnie czas, więc musiałem okroić liczbę atrakcji. Im bliżej jeziora, tym zaczynało mocniej wiać i momentami jechało się bardzo nieprzyjemnie. Przy jeziorze wjechałem na szlak rowerowy. Jeden odcinek był odnowiony, na kolejnym budowali barierki, żeby rowerzyści nie mogli swobodnie zjechać z chodnika dla rowerów (bywa to irytujące, bo niejednokrotnie musiałem odpuścić sobie zjazd do atrakcji, bo barierkom nie było końca). Dojechałem do celu, a wiatr rozszalał się na całego. Dopiero po zmroku przepadł, tak jakby ktoś wyłączył wiatrak.
