Po kilku kilometrach zza chmur wyjrzało słońce i zrobiło się gorąco. Całe szczęście nie trwało to długo. Niebo nawet bardziej pociemniało. Do Matsushimy pojechałem odrobinę na około, aby nie wracać po własnym śladzie. W miasteczku trafiłem na kilka nowych chodników oraz mnóstwo niedzielnych turystów.
Miałem wrażenie, że z nieba spadło parę kropel. Zrobiło się mroczniej, a temperatura odczuwalnie spadła. Zdecydowałem się na szybki powrót. Nie zrezygnowałem jednak z jazdy wzdłuż wybrzeża, jak zaplanowałem.
W Shiogamie chciałem jeszcze się wspiąć na wzgórze, aby odwiedzić chram, ale może innym razem. Nie chciałem zmoknąć. W Sendai przegapiłem skrzyżowanie i znalazłem się na tych samych drogach, którymi jechałem miesiąc wcześniej, gdy przypłynąłem do wybrzeży Tōhoku. Na kilka skrzyżowań przed celem złapała mnie mżawka, ale deszcz przyszedł dopiero późną nocą.
