Dzisiaj kolejna krótka wycieczka. Chciałem zobaczyć zatokę, jeden z trzech japońskich pejzaży wybranych w 1643 roku. Dosłowne tłumaczenie nazwy atrakcji to „most do nieba”. Ze zbocza pobliskiej góry można zobaczyć porośniętą sosnami mierzeję łączącą brzegi zatoki. Owe połączenie ma przypominać most.
Najpierw zjechałem z gór po serpentynie. Po raz pierwszy zobaczyłem znaki po angielsku nakazujące rowerzystom zwolnić. Japonia staje się coraz bardziej międzynarodowa.
Przejechałem przez miasto Maizuru i prawie wydłużyłem sobie drogę. Zaskakująco na ujściu rzeki nie było mostu, a do najbliższego miałbym 5 km. Całe szczęście upewniłem się, spoglądając na mapę i przekroczyłem rzekę w odpowiednim momencie.
Minąwszy kilka ładniejszych brzegów, dotarłem do miasta Miyazu. Miałem szczęście trafić na festiwal. Kilka pochodów z lektykami przeszło bocznymi uliczkami i prawie przegapiłbym to wydarzenie, gdybym się uważnie nie rozglądał. Poświęciłem kilkanaście minut, aby przyjrzeć się kilku grupom ludzi w tradycyjnych ubraniach przemierzających uliczki. W informatorze, który dostałem rano, zwróciłem uwagę na nocne zdjęcie festiwalowe. Ciekawił mnie punkt kulminacyjny, ale niestety mój hostel był w innej części miasta.
Dojechałem do Ama-no-Hashidate. Niestety z poziomu morza nie przypominał mostu, a zwykły las. Zmęczony upałem, nie planowałem wspinać się na zbocze góry, choć była też możliwość wjazdu kolejką. Wjechałem na mierzeję, którą można przekroczyć pieszo lub jednośladem, choć droga została specjalnie pofalowana, aby pojazdy nie poruszały się zbyt szybko. Wolnym tempem, w cieniu sosen, dotarłem na drugi brzeg. Mając nadzieję zobaczyć atrakcję z góry, pojechałem do hostelu mieszczącego się na zboczu. Niestety widok przesłaniały drzewa. To tyle z mostu do nieba.
